HOŞÇAKAL-- KAÇ GERÇEK AŞK?!!

siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum

seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum

sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum

duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum (Ö.ASAF_

Eskiden bir kaç şiir yazmıştım, şiirlerimi düşürken, nette gezerken beğendiğim Özdemir Asafın bu şiirini paylaşmak istedim, sonra başladım düşüncelerimi yazıya dökmeye...
Bir şiir yazarsın sevdiğine böylesine, ölesiye, doğarak, ve yok olarak. Doğmak güzeldir bir Aşk'la.. Ölmek çok kötüdür bir Aşk'la. Gerçek Aşık oldunuzmu hiç, yaşadınızmı bunu? Peki gerçeğine kadar kaç aşkı aşk sandınız?? Gerçek Aşkınızlamısınız?
Böylesi gerçek(bence) Aşkların  anlatıldığı şiirleri okuduğumda hep bunu düşünürüm, acaba gerçek Aşk değilmi ki sonu böyle bitiyor diye.. Bir insan kaç defa Aşk yaşar ki, yani gerçek Aşktan bahsediyorum.. Kaç kadına, "gözlerimi kamaştırıyor ışığın" diye şiir yazılır? Kaç şimşeği kaç kadın çaktırır insanda, kaç sesi rüyasında duyar insan, kaç tende yok olur, kaç tende ruhu bedenini terk edecek kadar kendinden geçer??

 Kaç gerçek Aşk yaşanır, ve her Aşkta bu durum yaşanırmı bilemiyorum, 2defa, 3defa, 4defa gerçek Aşk yaşadım sözcüğü çok saçma geliyor anlayamıyorum, olabilirmi bu? Ve gerçek aşklar neden mutlu sonla bitmez anlayamıyorum..aslında gerçek değilmidirler acaba? Aşk sana yaşatılanmıdır, kendi içinde yaşadığınmıdır?
Böyle Aşk şiirlerinin veya hikayelerinin mutsuz sonla bitmeleri kendi içinde yaşatıldığı gibi gelir bana, çünkü eğer karşılıklıysa ve gerçekse Aşk, herşeye hatta ölümüne sahip çıkılması gerektiğini düşünürüm. Neden bu kadar çok mutsuz Aşk şiir var acaba, ne olduda bitti, ne olduda ayrıldılar...

Aşk ne menem birşey böyle..çok iyi tanıdığım biri var, hayatını biliyorum, neyi nasıl mahvettiğini biliyorum
neye aşk dediğini, yıllarca nasıl bir saçmalık içinde yaşadığını, harika bir Aşkı tüm körlüğüyle çiğliğiyle nasıl rezil ettiğini biliyorum, ve hala aşkdan bahsediyor..yaşadığı yaşattığı şeyler ortadayken bir insan nasıl böyle olabilir anlayamıyorum..duruyorum, düşünüyorum ve diyorumki Aşkı işte böyle insanlar mahvediyor olmalı, mutsuz biten şiirleri böyle insanlar yazdırıyor, yürekleri kırıklarla dolduruyor, hayatı boşluklarla, ve birşey yokmuş gibi devam edebiliyorlar yüreklerin katili olduklarını görmeden...