13 Eylül 2013 Cuma

Sevdiğin için var olmak..sevdiğin için ölmek..


Hayatta insan neye inanıyorsa onun peşinde bir hayat yaşıyor doğal olarak.. Değerleri olanlar var olmayanlar var. Kime ne diyenler var, veya yüreğinin durdurduğu değerleri olanlar var..

İnancına kendini adayan, çocuklarına kendini adayan, zevkine kendini adayan, aşkına adayan, paraya adayan...

Tüm bu adanmışlıkların en sonunda, son nefeste bir soru sormak isterdim..acaba ne cevap alınırdı..!?

Titanikte bir sahne vardır unutulmayan..yok yok o kolların açıldığı sahne değil, benim için unutulmaz sahne gemi battığında bir tahta parçasında kalan o kızla çocuk, ve tahta parçası ikisini tartmadığı için kızı ona çıkarıp kendi suda kalan çocuk...çocuk donarak ölür kız yaşar, evlenir torunları olur..!

Tahta parçasına kendi çıksa, kız suda kalsa, o yaşayıp mutlu bir hayat yaşayabilir torunları olabilirdi.!

Hayatta da bu tür seçimler yapanlar vardır eminim..canını verdiğin veya verebileceğin insanmı bunu hak eder, sevenmi bu hakkı ona verir canını ortaya koyar..

Kaçı için değer, kim veya kimler için değer??

Değer deyip yanıldığınız oldumu hiç..??!

Hayatı anlamlı kılan şeylerden biride verilen, veya yürekte taşınan değerler.

Anneannemi çok severdim (Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun inşallah)..83 yaşından sonra yatalak oldu ve dedem rahmetli olduktan sonra yaklaşık 25-26 sene yanlız yaşamıştı.. Ömrünün son zamanlarında beni çok etkileyen bir sözü vardı.."bu kadar yeter çok yaşadım oğlum, parayla olsa ölümü satın alırdım derdi)..:(

Hiçbir beklentisi olmayan, hayattan zevk alamayan birinin sözleriydi bunlar..
Hayat ne kadar dolu ne kadar boş.. Ne için neye değer...