ÇOCUĞUMA DOKUNMA KAMPANYASI

Sevgili Siyah Kelebek kardeşimde gördüğüm ve kendisinin katılmamı istediği bu kampayaya katılmaktan onur duyarım, ve elimden gelen her ne ise yapmaktan.. Lütfen tüm duyarlı arkaşlar bunu blogunda yayınlayıp bu güzel kampayayı paylaşırlarmı?
*****
Hepimiz çocuk olduk. Büyüdük anne ve baba olduk. Çocuklarımızı gözümüzden sakınan aile olduk.
Ama korku dolu anne babalarız hepimiz. Çocuklar geleceğimiz. Her anne babanın hayalidir çocuğunu mutlu büyütmek ve ona güzel bir gelecek sunmak. Fakat ülkemizde artık önüne geçilemeyen bir çocuk terörü var.

ÇOCUK İSTİSMARI. Çocuklarımız istismar ediliyor. Okula gönderilemeyen çocuklarımız var, Küçük yaşta çalışıtırılılan, Anne babası,kardeşleri ve aile büyükleri tarafından şiddete maruz kalan çocuklarımız var bu ülkede. Akıl almaz yaşlarda cinsel tacize ve hatta tecavüze uğrayan çocuklarımız var artık.
Daha anne sütü almadan, Anne kokusu duymadan cami önüne bırakılan bebeklerimiz var. Gecenin soğuğunda ağlayarak ölen bebekler var. Yetiştirme yurttlarında büyüyen, daha sonrasına suça meyilli yetişen çocuklarımız var bu ülkede. Eğitim daha bebeklik çağlarında, ailede başlar.
Ama bizim toplulumuz da okuma yazma dahi bilmeyen sadece çocuk yapmayı bilen anne babalar var. Sorunlu ailelerde yetişen insanlar malesef ruh bozukluğu yaşıyor ve topluma zarar verir hale geliyorlar. Heleki bu zarar çocuklarımıza gelince akan sular duruyor. Bir çocuk okulda veya başka bir toplumda cinsel tacize uğradığı zaman ileriki yıllarda yaşamını etileyen ruhsal çöküşler yaşıyor. Ailesine arkadaşlarına, ve ileride eşine çocuklarına bile güvensiz korkak ve şiddete meyilli biri haline geliyor.
Gördüğü cinsel tacizi ailesine anlatamayan, dövülme korkusu yaşayan bunu paylaşamayan çocuklarımıza yazık değil mi?
Şuan da bu yazıyı okuyan sizler bile çocukluk yıllarınızda tacize uğradınız ama kimseye söyleyemediniz. Anne babanızdan dayak yediniz ama kimseye söylememeniz konusunda tehtid edildiniz. Belkide sınıf öğretmeniniz tarafından bile tacize uğradınız sınıfta kalma korkusundan kimseye söyleyemediniz. Artık DUR! demenin zamanı geldi.
****
Evet arkadaşlar kardeşimin blogundan aldığım bu güzel alıntı yazıda herşey ne kadar güzel ifade edilmiş. Bir zaman bir blog gücünden bahsetmiştim acaba olabilirmi yapabilirmiyiz diye, amaç sırf kendi aramızda yazmak olmamalı, bir yerden sonra bu küçük bir alanda kalmamalıyız, körler sağırlar birbirini ağırlar durumu olmamalı diye düşünüyorum. Hepimiz paylaşımlarımız dışında serzenişler dışında birşeyler yapabilmeyiz. Mesela her ay tespit edilen bir yuvaya ufak bile olsa bir yardım, İzmirdeki kanserli hasta yavrulara yapıldığı gibi farklı hastanelerdeki yavrulara, veya çocuk esirgeme kurumlarına, yani büyük ağırlıkla çocuklar için olabilecek herşeyi düşünüp yapmalıyız. Birşeyler yapmalıyız.. Yarınlar için, çocuklarımızın daha güvenli daha güzel bir dünyada daha güzel hayatlar yaşayabilmeleri için..