"İNSAN" YÜREĞİ..

Merhaba arkadaşlar.
Eski ve kendimce anlamlı bulduğum kulağıma küpe yaptığım bu yazıma ufak eklemeler yapıp sizlerle tekrar paylaşarak aranıza yavaş yavaş dönüyorum...nacizane yazılarım ve paylaşımlarımla.

****
Yürektir insana bazı şeylere izin verdiren veya verdirmeyen, veya vicdan..ama ben yürek demek istiyorum, insanı insan yapan yürek.

İnsanı insan yapan evet, zira yüreği neye el veriyorsa insan, onu başkasına veya kendine reva görebiliyor. Orası rahatsız olmuyorsa  herşeyi hayatının içine katabiliyor, doğruları kendine göre değiştiriyor bazen işine geldiğince.

Aşıyor aştıkça, yıkıyor duvarlarını yıktıkça, el veriyorya yüreği, neye göre kime göre kime ne, diyor insanoğlu, üç kuruşluk Dünyada insana yakışanı yapamıyor. Sevildiğinin kıymetini bilemiyor, sevmenin Aşkın değerini kıymetini bilemiyor. Öyle bir at gözlüğü takıyorki önünden başka yeri görmüyor.

Sahibi atına sağdaki soldaki şeyleri görüp korkmasın ürkmesin diye at gözlüğünü takıyor ya, insanda işine geleni yaşayabilmek için at gözlüğü takıyor kendine..bazen bilerek, bazen bilmeyerek, ama sorgulamadan...

Yüreksizlikten şikayet eden insan yüreksizliklerin sahibi oluyor, oluyor da başı önüne eğilmiyor. Bilemiyorum belkide bu insanlar hayatları boyunca işine geleni ve mahrum kalmamak adına yaşadıkları için bu seferde aynı gamzılığa duyarsızlığa anlayışsızlığa sahip oluyorlar, yani şikayet ettikleri gibi oluyorlar..

İnsanı insan yapan Yürek değilmi gerçekten de. O yürek değilmi içinde vicdan, sorumluluk, onur, adalet olması gereken, özetle..

Hayatın boyunca yapabildiklerini ve yapamadıklarını söyle bana kim olduğunu söyleyeyim sana, ama nefret etme benden sonra, çünkü işine gelmeyen şeyleri duyacaksın, acı gerçekler tokat gibi yüzüne çarpacak...ya da boşver herneysen kimsen yaşa gitsin, mesihmiyim ki ben...

Sen herşeyi ne kadar var edeyim diye uğraşsan da anlamayan yürek her zaman herşeyi mahvetmeye görmemeye anlamamaya devam edecektir, bir bakın hep böyle olmuyormu...bilmiyordum bende bu yaşta öğrendim. Gerçekten öğrenmenin yaşı yokmuş....

Hayat yani aslında insanlar bazen yıllarınızı, saflığınızı, hatta bazı duygularınızı alan yok eden dersler veriyor insana.

Gidenlerin yerine katılanlarla kalanları daha anlamlı kılarak, daha gören gözlerle..devam.