17 Şubat 2010 Çarşamba

HAYAT DERSLERİ-1

Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş.

Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında,bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, "Babacığım,kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş:
"Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?"
Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş.

Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını işittiğinizde bu öyküyü hatırlayın.

Çok sevdiğiniz birine karşı sabrınızı yitirdiğinizi anladığınızda, önce biraz düşünün. Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz; genellikle kişiyle performansı arasındaki farkı göremeyiz. İnsan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. Fakat öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler, insanı sonsuza kadar rahatsız eder. Harekete geçmeden önce durun ve düşünün. Sabırlı olun. Anlayış gösterin ve sevin.

1- Kendimi neşelendirmek istedigim zaman en iyi yolun baska birini neşelendirmeye çalışmak olduğunu öğrendim.
2 - Bir bebeğin evlilik sorunlarını çözemeyecegini öğrendim.
3- Bir tartışmayı tatlıya bağlamadan yatağa gidilmemesi gerektiğini öğrendim.
4- İşyerinde romantik iliskiler aranmamasi gerektiğini öğrendim.
5- İnsanin kendisinden daha sorunlu birisiyle evlenmemesi gerektiğini öğrendim.
6- Çalıştırdığımız insanlara iyi davrandığımızda, onların da müşteriye iyi davrandıklarını öğrendim.
7- Bir toplantida zekâmı ya da sohbetimi göstermek konusunda tercih yapmak gerektiğinde sohbeti seçmenin daha iyi olacağını öğrendim.
8- İnsanlara iyi davranmanın hiçbir maliyeti olmadığını öğrendim.
9- Gerçekten yaşamaya başlamak için emeklilik beklenirse, çok uzun bir süre beklenilmiş olunacağını öğrendim. 
10-İyi kalpli olmanin mükemmel olmaktan daha önemli oldugunu öğrendim.
11-Bir domuza ve bir çocuğa istedikleri her seyi verirseniz sonuçta çok iyi bir domuzunuz ve çok kötü bir çocuğunuz olacağını öğrendim.
12-Kimle evleneceğin kararının hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.(Alıntı)

16 yorum:

Unknown dedi ki...

Mesut bey;

Muhteşem bir paylaşım hikayeyi oku
yunca gözlerim doldu.Sabretmeyi unu
tuyoruz sanırım.Yaptıktan sonra piş
man olunan olaylar dolu hayatlar.
Kendi adıma mutlu olduğum konu Rabbime çok şükür çokkkk sabırlıyım
oğullarıma tokat bile atmadım.
Sevgiler...

Özgür dedi ki...

Bir çoğunu ben daha öğrenmedim.
Zamanım var benim daha onları öğrenmem için. :)

YETENEK-SİZİN dedi ki...

hikaye muhteşem paylaşımınız için teşekkürler

Saglıklımutfak dedi ki...

ÇOK GÜZEL BİR YAZI PAYLAŞIM İÇİN TEŞEKKÜR. BİR ÇOĞUNU ÖĞRENDİM HALADA ÖĞRENMEYE DEVAM EDİYORUM. SEVGİLER

stuven dedi ki...

bir kısmını öğrendim ama diğerlerine sıra gelmemiş daha. paylaşım için teşekkürler.

sünter dedi ki...

Bu hikayeyi ne zaman okusam icim titrer.

Insan tüm bunlari yapmadan önce ögrense ne güzel olurdu. Hepsini ögreniyoruzda sanki biraz gec oluyor.

Cok güzel bir paylasimdi

Newbahar dedi ki...

Yorumlama bölümünde paylaşım güzeldir, lütfen buyurunuz yazıyorsunuz ya! hakikatende sizden böylesi ders verici alıntılar okumak güzel oluyor.

Hayatta öğrendiğimiz pek çok şey olsa da uygulamak bazen zor olabiliyor. Zaman ve mekanın kısıtlamasıyla yanlış kararlar veya çok istenilen şeyler imkansızlaşıyor.

Zevkle okudum, teşekkürler.

NiLaY dedi ki...

çok güzel bir paylaşım olmuş, teşekkürler.. sabrın önüne geçebilen öfkenin engellenmesi gerektiğini gösteren süper bir örnek..

Adsız dedi ki...

Ziyaretiniz ve yorumunuz için çok teşekkür ederim.

Adsız dedi ki...

Ziyaretiniz ve yorumunuz için çok teşekkrü ederim. Sevgili kardeşim bu bloglar çok önce açılmıştı, hepsini silmiştim. Tekrar çağırdım, onlar da geldiler. Onlarla oynuyor vakit geçiriyorum. Bu ara hiçbir blogcu arkadaşımı ben de ziyaret edemedim. Yazılarını okuyamadım. Yazılarına düşüncelerimi yazamadım.

Allah yar ve yardımcınız olsun inşallah. Cumanız hayırlı ve mübarek olsun!..

Ece dedi ki...

MERHABA NASILSINIZ:)
BEN BUNU MAKALEYI İLK OKUDUGUMDA ZIINNKKK OLMUSTUM GERCI BEN OYLE KIMSEYI INCITMEM O SEKILDE AMA SINIRLENINCE DİLİN KEMIGI YOK SOYLENEN SÖZ VE ATILAN KURSUN GERI GELMIYOR KIRMAKTAN KORKTUGUM ICINDE GENELDE KAPARIM KENDIMI ODAYA.VE HIYKENIN ALTINDAKI YAZILAN MADDELER BENDE OYLE DUSUNUYORUM HEPSI SANKI BENIM DUSUNCELERIM AMA YILLARCA KIMSEYE ANLATAMADIM WALLA AYZICIM OLSA BURADAN ALIR ATARDIM POSTA SEKLINDE:) ASSINLAR BIR TARAFA BEYINLERI SULANDIKCA OKUSUNLAR AYNI SEY BENIM ICINDE GECERLI:)BU YAZINIZ HARIKAA DAHA İLK DEFA GORUYORUM AMA SANIRIM SIK SIK GORECEGIM :)
SEVGI VE SAYGILARIMLA

Adsız dedi ki...

Sabırda keramet vardır. Sabrı tanımayanın, sabredemeyenin işi gücü rast gitmez. Oniki maddelik yol gösteren tespitleriniz de çok yerinde.

Yüce Allah'ın sizden sıkıntılarınızı gidermesini ve size yar ve yardımcı olmasını niyaz ederim.

En güzele emanet olun ve sağlıcakla kalın, görüşmek üzere.

Bir Dut Masalı - nUnU dedi ki...

merhaba sevgili 0.köyün adamı
insan her tecrübeyi yaşamı boyunca
öğreniyor. hatalar mutlaka ki bizi bir basamak daha yukarı çıkartmakta
Temennim bu çok öğretici yazı gibilerine şahit olup, ömür boyu vicdan yapmamak :(
çok sakin 2 erkek evladım vardı (şimdi delikanlılar halada öyleler)
bizler şanslıydık, kırılmadık üzülmedik,
başka türlüsünede dayanılmazdı sanırım.
diyeceğimki şu ki :
'' allah evlat acısıyla terbiye etmesin kimseyi ! ''

çok sevgiler.

sufi dedi ki...

Öğrendiğin ve bize de aktardığın bilgilerin ve uyarılar için teşekkür ederiz .Yazıyı bir kez daha okuyup sindirmemiz gerek."parmaklarım ne zaman çıkacak?"sözü ise can evimden vurdu beni de.sevgilerimle.

Adsız dedi ki...

Bloğuma yaptığınız ziyaret ile engelli kardeşimiz Ömer'in hikayesini paylaştığınız için size çok teşekkür ederim.

En güzele emanet olun ve sağlıcakla kalın.

demet dedi ki...

hiçbirşeyi en iyi ben biliyorum dememek lazım....hayatta her yaşta öğreneceğimiz çok şey var....teşekkür ederim sayfamı dolaştığınız ve paylaşımınız için...