Geçen akşam annemle tv izliyorduk, annem hacı yüzüğünü sıkıyor deyip yanımdaki masanın üzerine bıraktı.
Yüzüğü alıp yüzük parmağıma taktım ama ilk boğuma bile gelmedi, serçe parmağıma takınca oldu, beni izleyen annem parmağımı tutup tırnağımı 1-2 mm kalacak şekilde kapatarak bebekliğinde bu kadar tırnağın vardı dedi.. Ne kadar küçük diye gönlümden geçmişti dedi, ve çok çokk yıllar öncesine dönüş başladı...
Süleymaniye de doğmuşum, bunu biliyordum ama ilinti kurmamıştım o akşam düşündüm de belkide bu yüzden tarihi yarım adayı çok seviyorum, tek başıma heryerini gezmeye çıkmışlığım çoktur.
Bilmediklerimi de öğrendim, demek hiç bu kadar detaylı konuşmamışız. Ocak ayı Ramazan ayıymış ben doğduğumde ve Ramazanın 20. günüymüş. 4kg.ma yakın doğmuşum. Doğuma kadar orucunu hep tutmuş, hemde buna rağmen.. Her yer kar içindeymiş o gün, hava çok soğukmuş ve yattığı yerde üstünde ince bir örtü ve çarşaf varmış.. Ben üşürüm diye üstümü o ince örtüyle örtünce ona sadece çarşaf kalmış ve anlamamış ama bu yüzden üşütüp rahatsızlanmış daha sonra....
Sonra vefayı düşünmeye başladım,
vefa = minnet,
vefasızlık = nefret duygularını ne kadar uçlarında yaşadığımı farkettim.
En büyük şanslarımdan sevgili Annem.. Allaha hamd olsun...
28 Ocak 2011 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
17 yorum:
Ne kadar duygulu bir konuşma olmuş,anneler gibisi yok...
Bizden de sağlıklı, huzurlu, uzun ömürler dilemek düşer sevgili annene... Selam ve sevgiler.
Onlar en kıymetli varlıklarımız Mesut bey:) tebessümle okudum yazınızı:) öperim annenizin ellerinden:)
Allah (c.c) sağlıklı uzun ömür versin...
Allah başından eksik etmesin inş..Bizimkileri de ve tüm anneleri..
Mavi tutku; Allah annenize uzun ömürler versin... Bu yazıyı okuyunca çok eskilere gittim bende..Hatırlamak istemediğim çok şeyi hazırladım... Evet benim annemde çok cefalar çekmiş bir kadın..Şunu da farkettim anne ile evlat arasındaki o doğum sırasında kesilen kordon bağı varya aslında hiç kesilmiyor..Anne ve evlat hep birbirine o şekilde bağlı kalıyor...Bende şükrediyorum Allahıma iyi annem babam var ve hala yaşıyorlar..
Değil mi :)
İnsan çok duygulanıyor böyle sohbetlerden sonra. Şanslısınız.
Anneler çocuklarını en büyük şansları olarak görürler. Ama çocuklar annelerinin kendileri için en büyük şans olduğunu kolay anlayamazlar veya anlasalar da kelimelere dökmeğe gerek duymazlar. Ne mutlu annenize, siz annesine duygularını açıklamakta cimrilik etmeyenlerdensiniz.
Henüz 43 günlük bir anne olarak kesinlikle annelerin kıymetini çok çok daha iyi anladım. O kadar öenmlilerki bizim için. Çok güzel yazmışsınız. Keyifle okudum:)
Allah uzun ömürler versin. Anneler bizim kıymetlilerimiz..
Saygılar..
Mesut Bey, Allah annenize uzun ömürler versin ve güzel sohbetlerle mutlu günler yaşayın.
Merhabalar,
Bu yazınızdan annenizin sağ ve sıhhatte olduğu anlaşılıyor. Yüce Allah'tan, annenize sağlıklı ve huzurlu bir ömür dilerim.
Annenizle daha sık biraraya gelin ve onunla eskileri çok konuşun. Hatta önemli sohbetlerinizi kayda bile alın.
Çünkü, zaman gelecek bunlara ihtiyaç duyacaksınız. Elimde fırsat varken, neden annemi değerlendiremedim diye üzülmezsiniz.
Herşey bulunur ama, anne ve baba bulunmaz.
En Güzel'e emanet olun ve sağlıcakla kalın.
sadece sahip olup bu anlari yasamak bile cok buyuk sans ve mutluluk :)
allah annenize uzun ömürler versin.. bütün annelere..
annen harika inanmıyorum hamileyken oruç bile tutmuş:)) hayatımızdaki sahip olduğumuz en değerli insanlar:) şansınla sağlıklı güzel yıllarınız olsun..
bu arada mimlendin,umarım kabul edersin:))
Mesut Bey;
Annesizlik her yaşta çok zor Allah
kimsenin başından eksik etmesin.
Eşim çok daha iyi şükürler olsun ra
porlu istirahat ediyor ilginize çok
teşekkür ederim sevgiler...
Annem çok uzaktada olsada,onun ordaki varlığı bile yetiyor bana.Telefonla sık sık sesini duymazsam kendimi iyi hissetmiyorum.Allah annelerimizin ömrünü uzun etsin.Mübarek ellerinden öpüyorum hacı teyzemin...
Yorum Gönder