10 Ağustos 2013 Cumartesi

Değişmek...

Herkese Merhaba.. Oldukça uzun bir süredir bloga girmiyordum. Maillerime bir bakayım dedim, faceye bir bakayım derken birde bloga bakayım dedim ve gelmişken birşeyler yazmak istedim.

Eski yazdıklarıma baktım da, ne kadar sabırlı ve çok detaylı bir düşünceye sahipmişim, şimdi tahammülsüz ve çok şeyi boşveren bir yapım var. İnsan babasını, annesini, kardeşini çok sevebilir, ama ne kadar severse sevsin aşkla sevdiği bir insanın sebep olduğu şeyler daha derin sanki.. Anne, baba, kardeş sevgisi ile şarkı ve destan ne kadar varki?

Helede senin için tamamdır dediğin, herşeyin hiç yaşamadığın kadar güzelleştiği bir insansa bu sevdiğin nasılda değiştirebiliyor insanı. Hayatını bu uğurda sona erdiren yokmu? Çok acaip bir şey bu Aşk..

Ne kadar inanırsan, çok şeye inancın o kadar azalıyor, ne kadar çok seversen, bir daha sevme ihtimalin o kadar düşüyor. Bu herkese göre başka olabilir ama bende böyle oldu. Zayıflık değil bu, başka birşey. Çok yıkıcı bir hal alabiliyor. İnanmıyorsun, güvenmiyorsun.. Komik olan ne biliyormusunuz, buna neden olan bana böyle diyordu, "yaşadıklarım yüzünden kimseye inanamıyorum güvenemiyorum" diyordu. Trajikomik.. Zira böyle olduğu için çok daha fazla emek vermek zorunda kalmıştım, böyle olan birinin buna neden olması...

Berbat birşey bu.. Doruk noktanın hazzını bir daha yaşayamamak, buna yaklaşamamak.. Üstelik hayat geçip giderken, ve buna neden olan büyük ihtimal hiçbirşey umurunda olmadan hayat yaşarken.

Unutamayan bir hafızam olması ne kadar kötü.. 3,5 sene sonra bile bu konuda yazıyor olmak ne büyük aptallık..  Büyük bir ihaneti, alçaklığı hazmetmek çok zor oluyor. İnsanın hayatında bir çok şeyde değişiyor doğrusu. Zevk aldığı şeyler, davranışlar, acıma duygusu, dürüstlük anlayışı, insana hayata bakış, aşk ve tutkulu sevmek sözleri resmen korkutuyor insanı. Hıh..insanda acaip buruk bir gülümseme beliriyor.. hayatı boyunca 3 kuruşluk bir insana esir ve zavallı olmuş birini insana yakışır bir hayat yaşaması için 5sene emek verdikten ve ölesiye sevdikten sonra bu yaşamışlık müthiş birşey.

Değişiyor insan..kabuğuna çekiliyor, kızıyor kendine, aptal olma hayat geçiyor hadi artık diyor, ama beyin ve yürek o kadar hayal kırıklığına uğramışki.. İnanamıyorki, güvenemiyorki insan.. Çoğumuz değişiyor hayat içinde belki, ama bu değişim hayatı yaşanmaz yapan birşey. Kızgınlık var içimde sanırım, ona, kendime, çok şeye.. Sevmiyorum bu halimi...