GÖNÜL GÖZÜ

Adamın biri, ilk defa gittiği küçük bir kasabada şaşkın

şaşkın gezindikten sonra yol kenarında duran bir arabanın

yanına sokulmuş ve arka koltukta tek başına oturan kız

çocuğuna: - Buraların yabancısıyım, demiş. Parkın hemen

yanıbaşındaki fırını arıyorum, çok yakın olduğunu söylediler.

Küçük kız, arabanın penceresini iyice açtıktan sonra:

- Ben de buraya ilk defa geliyorum, demiş..

Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde.

Adam, küçük kızın da yabancı olmasına rağmen

bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez.

Kız: -Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz?

diye gülümsemiş. Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten.

- iyi ama, demiş adam, bunların parktan değil de

tek bir ağaçtan gelmediği ne malûm?

- Tek bir ağaçtan bu kadar yoğun koku gelmez,

diye atılmış kız. Hem biraz derin nefes alırsanız,

fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu duyacaksınız.

Adam, gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra,

cebinden bir kağıt para çıkartıp teşekkür ederken

farketmişti onun kör olduğunu.

Küçük kız ise, konuşurken bir anda sözlerini yarıda

kesmesinden anlamış, adamın kendisini farkettiğini.

Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken

- Geçen yıl bir kaza geçirdim, demiş, görmeyi

o kadar çok özledim ki. Sizinkiler sağlam öyle değil mi?

Adam, küçük kızın tarif ettiği yerde bulunan fırına

yönelirken:

- Artık emin değilim, demiş.

Emin olduğum tek şey, benden iyi gördüğündür.

-------

Bu hikaye çok hoşuma gitti paylaşmak istedim. Gönül

gözü böyle birşey olsa gerek. Göz görmese bile bazı

şeyleri görebilmek... Bir insanı tanırken önce görsel

intiba oluşur, daha sonra nasıl biri olduğunu anlamaya

çalışırız. İşte sanırım burda o gönül gözü devreye giriyor.

Bazı insanların bu gözü çok kapalı oluyor,ne insandan

anlıyor, ne doğrudan... Bazı insanlar da öyle iyi görür ki

kelebek olacağını hissedip tırtıla bile sevdalanır...